Meine Frau
von Marcel M (marcelm)
In Samt gehüllt, das schöne Weib
so weich geformt, der ganze Leib
vom Duft berauscht, die Sinne taub
das Kleid so leicht, wie rotes Laub
Die Haut so blass, doch heiß das Blut
So still, so schwach, das Fräulein ruht
Der Schoß so warm, die Lippen rot
Das Leben flieht, denn sie ist tot.